Haldis Moren Vesaas
Vi har fått rom i 2.etasje.
Da er det vel ingen vits
i å ta heisen?
Sei ikkje det.
Vi tar alltid heisen, opp og ned.
Innestengd i den vesle boksen
blir vi med eitt
så inderleg to-eine
at vi alltid må kysse kvarandre
så snart heisen set seg i gang.
Korleis det er inni deg
den blunken det varer
veit eg ikkje.
Men inni meg boblar kvar gong
ei lita spenning:
Rekk vi det?
Rekk vi det før heisen stansar
og vi må ut?
Og jammen rekk vi det
gong etter gong etter gong.
Vi tar alltid heisen.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Det diktet er fint. Hjemme pleide vi å ha eit anna dikt, som også hette Ferdaminne, hengende på veggen.
ReplyDeleteNei; dere hadde samme dikt. (Hang i en ramme sammen med et bilde av togspor, og et annet av en robåt så vidt jeg husker)
ReplyDelete